Mogen koningen zichzelf zijn? Of moeten ze kiezen tussen de liefde of de macht?
Volgens de Amerikaanse professor Ernst Kantorowicz bestaat een vorst uit een body natural en een body politic. Het natuurlijke lichaam van de koning is zijn fysieke toestand, dat lijdt en sterft, zoals iedereen. Het politieke lichaam is spiritueel en overstijgt het aardse. Het vertegenwoordigt de staat en de gehele gemeenschap, en staat symbool voor positie van de koning die in naam van God regeert.
The king is dead. Long live the king.
Wanneer de koning sterft, leeft zijn politieke lichaam voort. Dankzij het idee van de twee lichamen, blijft de monarchie behouden. Kantorowicz beschrijft daarnaast de constante, tragische spanning tussen de twee lichamen. De last en verantwoordelijkheid van het politieke lichaam kan namelijk onmogelijk gedragen worden door het natuurlijke lichaam van de koning.
#1
Ook vandaag zijn de twee nog onlosmakelijk verbonden. Denk maar aan de internationale bezorgdheid over het trillen van de Duitse Bondskanselier Angela Merkel. Sommigen linken de gezondheid van Merkel aan haar leiderscapaciteiten en maken zich zorgen over de toestand van het land.
Passie of rede?
De twee lichamen van de koning zou je ook kunnen gelijkstellen aan de volgende keuze: passie of rede? Edward stort zich volop in zijn liefde voor Gaveston, terwijl het hof hen verwoed probeert te scheiden.
Edward II was zeker niet de eerste, noch de laatste vorst, die deze hartverscheurende keuze voorgeschoteld kreeg. De Engelse film Elizabeth toont de kroning en beginnende regeerperiode van Engelands beruchte vorstin Elizabeth I. Hoewel ze misschien verlangde naar een partner, trouwde Elizabeth nooit. Dat gaf haar de bijnaam ‘The Virgin Queen’. Zij was aan de macht toen Marlowe Edward II schreef.
#2
Ook vandaag nog worstelt het Britse koningshuis met hetzelfde dilemma. Prins Harry besloot onlangs om afstand te nemen van zijn verplichtingen als lid van de koninklijke familie en kiest voor zijn vrouw en kind.