Leen Roels en Isabel Vervoort verzamelden samen de ideeën voor Connie & Zorba. Isabel is de regisseur van de voorstelling. Leen schreef de tekst (het script) en ze speelt ook zelf een van de personages.

“Ik had één vriendinnetje dat ik elke dag ging halen met de fiets. Op een dag was ze al vertrokken. ‘Ze is al mee met Lisa,’ zei haar mama. Sinds de kleuterklas waren we altijd samen geweest, maar toen was het ineens ‘poef’ gedaan. Dat was een pijnlijke rit naar school!
We hebben er nooit meer over gesproken. Nu zie ik haar soms nog en het is nog altijd een beetje onwennig.”

Leen Roels

“Ik vind troost in mijn fantasie. Als ik verdrietig ben, kruip ik in mijn bed, want dat is de enige ruimte die echt van mezelf is. En dan verzin ik verhalen. Dat helpt om het wat lichter te maken.”

Isabel Vervoort

Het plan

Leen: “Isabel en ik hebben elkaar leren kennen door ons werk. Ik speelde samen met de man van Isabel in een theaterstuk. Na de voorstelling raakten we aan de praat en dat was tof! We hadden dezelfde vibe en dezelfde goesting. We hebben toen vaker afgesproken en toen was er het plan: laten we samen een voorstelling maken."

Hechting

Isabel: “In het begin vertel je elkaar over alle dingen waar je mee bezig bent. Ik maak niet alleen toneel, maar ik ben ook psychologe. Ik ben heel erg geïnteresseerd in het thema 'hechting'. Dat gaat over de band tussen mensen: hoe ze aan elkaar gehecht raken. Mensen willen graag verbinding maken, maar soms voelen ze zich te weinig verbonden en soms te veel. Daar wou ik graag een voorstelling over maken."

Het boek

Leen: "Net in die periode ontdekte ik opnieuw het boek De vriendschap van Connie Palmen. Het viel letterlijk uit een doos toen ik mijn garage was aan het opruimen. Dat boek gaat over een verslavende vriendschap."

De vriendschap

Isabel: "Leen en ik hebben elkaar door het werk leren kennen, maar ik voelde meteen een persoonlijke klik. En door samen deze productie te maken heeft onze vriendschap nog meer diepte gekregen."

Babbelen

Leen: "We wonen in elkaars buurt en zaten elke dag samen op de trein naar Leuven waar de repetities plaatsvonden: een uur heen én een uur terug. Iedere dag babbelden wij die twee uur met het grootste gemak vol, tot aan het laatste moment aan de fietsenstalling… Als je twee maanden lang elke dag twee uur babbelt, dan leer je elkaar echt kennen."