Deze voorstelling gaat over jonge, zoekende meisjes die aan de hand van teksten van schrijfsters meer te weten komen over andere vrouwen met gelijkaardige gevoelens en gedachten. Ze putten steun uit de teksten en vinden zo makkelijker hun weg. De voorstellingen zijn nog niet eens begonnen en we hebben nu al enorm veel geleerd, ook over onszelf.
Celina

Hannah Gadsby vind ik een inspirerend persoon. Als comédienne besliste ze op een bepaald moment om te stoppen met shows te maken. Ze gebruikte in haar shows vaak zichzelf als mikpunt, ze maakte zichzelf letterlijk belachelijk voor de show, maar besliste om daar mee te stoppen.
Bente

Vroeger had ik geen oog voor de thematiek. Door te repeteren ontwikkelde ik een  gevoeligheid aan seksistische opmerkingen in het dagelijkse leven. Mensen hierop aanspreken en mijn mening geven, vind ik voorlopig nog wat spannend.
Marie

We lazen net een nieuwe tekst, waarvan eentje van een meisje van amper negen jaar. Die weigerde recht te staan bij het zingen van het Australische volkslied. Ergens in dat lied zingen de Australiërs dat iedereen vrij is. Maar zij dacht aan de Aboriginals van wie ze land namen. Daar kijk ik naar op: een meisje van negen jaar dat al zo een uitgesproken mening heeft!
Noor

Dit thema boeit me veel meer dan ik dacht en ik wil er zoveel mogelijk over leren. Dat betekent dat ik veel gevoeliger word voor stereotypen. In het journaal of het dagelijkse leven merk ik ze veel sneller op. Als iemand iets zegt dat ik niet oké vind, ga ik er zeker op in.
Luna

Ik verdiepte me ervoor al in het thema, maar niks in vergelijking met het intensieve proces van de voorbije maanden. Wat is er nog veel werk aan de winkel! En dan nog betrap ik mezelf regelmatig op het denken in stereotypen. In de klas discussiëren we en pas na afloop, wanneer ik buiten stap, besef ik plots: wauw, wat die klasgenoot zei is eigenlijk wel straf in 2018. Er bestaan nog veel misvattingen over het feminisme. Op de scouts worden veel mopjes getapt waarbij ik me afvraag: grappen ze nu, of menen ze het? Ik hoop het eerste, maar ik vrees soms het laatste.
Noor

Ik las vroeger al heel wat van de teksten die we nu gebruiken in de voorstelling. Mijn omgeving trok hoge wenkbrauwen als ze hoorden welke boeken ik las. Lees toch iets voor jouw leeftijd, zeiden ze dan. Voor de eerste keer in mijn leven krijg ik erkenning voor mijn literaire voorkeuren. Ongetwijfeld ben ik op andere vlakken ook geëvolueerd zonder het zelf bewust te merken. In de veilige cocon van de groep voel ik me openbloeien.
Birgit

”I do not want women to have power over men, but over themselves.” Het is niet nodig om iemand hoger of lager te plaatsen omwille van hun geslacht, dat vind ik een mooie gedachte.
Hannah

“Ik ben een vrouw en ik vind dat niet erg. Ik heb alleen geen zin in klakkeloos te gehoorzamen aan alle wetten van het fysieke genre of aan de wetten van dit personage. Ik kan tot op zekere hoogte zijn wat ik ervan maak.” De tekst is van Connie Palmen en past bij mij. Ik ben een meisje dat graag voetbalt en voel me geen ‘meisje-meisje’. Dat tekstje zegt hetzelfde in iets moeilijkere woorden.
Mirren

Ik denk veel meer na, zelfs over heel normale dingen. Ik probeer ook te stoppen met woorden te gebruiken die misschien kunnen kwetsen.
Isabel

De voorstelling gaat over feminisme, maar in een ruimere betekenis. Over hoe het is om een meisje te zijn. Over jezelf zijn, jezelf verliezen maar evengoed weer vinden. De teksten hebben zoveel gewicht, het zijn verloren stemmen die we weer een kans geven om gehoord te worden. Super mooi dat we de vrouwen die voor ons het pad effenden, weer een stem kunnen geven.
Renee

Ik doe in de voorstelling een bekentenis over een heel leuk moment in mijn leven. Die gebeurtenis telkens opnieuw zeggen doet me die elke keer herbeleven. Dat vind ik heerlijk. Niemand zal weten dat het over mij gaat, en dat vind ik wel spannend. Dus nee, ik kan hier nog geen tipje van de sluier lichten :–)
Yanou

“I’m tired of hiding, I’m tired of lying by a mission. I suffered for years because I was scared to be out.” Ellen Page vertelt hier hoe ze haar hele leven lang niet per se loog, maar wel elke dag verzweeg wie ze was. Dat deed haar lijden. Op een bepaald moment komt ze uit de kast in een speech in een volle zaal. Ze zegt hoe ze niet altijd kon zijn wie ze was omdat ze de wereld niet durfde te laten zien wie ze was. Mooie tekst, een aanrader om te lezen.
Celina

In het begin zocht ik mijn weg alleen, nu heb ik een hele groep die me de weg wijst. Ik voel me zelfzekerder over dingen waarvan ik vroeger niet wist of het oké was om die te denken. De groep helpt me om hierin te groeien.
Mirren